Het afgelopen jaar heb ik weinig geblogd. Een aantal maanden verscheen er zelfs helemaal niets. Misschien vroeg je je af wat daar de reden voor is geweest. Nog nooit eerder heb ik zolang niets van me laten horen hier op Fleursbeautytips.nl. Wellicht is het in je opgekomen dat het even niet zo lekker ging met me. Vandaag wil ik hier graag meer over vertellen…

Al een poosje heb ik nagedacht over wat ik jullie wil vertellen over mijn burn-out. Is het niet te persoonlijk? Zullen jullie dat wel willen weten en lezen? En meer van dat soort vragen riep het bij mij op. Toch is het goed voor mezelf om eens uit te leggen wat mij bezig heeft gehouden. Wie weet zijn er lezers die ook zoiets hebben meegemaakt of op z’n minst iets herkennen in mijn verhaal.

Afgelopen zomer begon het allemaal. In augustus was ik helemaal op, uitgeblust. Toen heb ik de belangrijke beslissing genomen om te verhuizen. Een jaar lang heb ik gewoond op een adres in de binnenstad van Utrecht aan een druk en levendig plein. Ontzettend leuk en gezellig, maar dat ging wel gepaard met heel veel prikkels. Laat ik nou behoorlijk gevoelig zijn voor prikkels… het duurde even voordat ik dat doorhad. Maar om een lang verhaal kort te maken, ik raakte op die plek overprikkeld vanwege onder andere het geluidsoverlast. Niet alleen overdag is het druk als je aan een plein woont, maar ook je nachtrust raakt er door verstoord. Ik besloot daarom mijn huur op te zeggen en deze plek te verlaten. Tijdelijk ben ik bij mijn ouders ingetrokken en heb ik mijn huisraad in de opslag gedaan. Graag wilde ik de baan startten waarvoor ik net was aangenomen, maar vanwege de burn-out moest ik dit helaas uitstellen.

Wat is nu precies een burn-out?

Dat is voor iedereen anders. Ik kan je alleen vertellen hoe het bij mij is gegaan. Bij mij was er een soort kortsluiting in mijn hoofd. Met hulp van de huisarts en therapie ben ik er weer bovenop gekomen. Ik ben nog lang niet waar ik zijn wil, maar ik heb wel het ergste achter de rug. Vandaar dat ik er nu pas over wil schrijven. Door bij mijn ouders te wonen, ging het al snel stukken beter met me. Vanaf januari echter raakte ik in een dip. Iets erger dan de winterblues te noemen. Ik was initiatiefloos, emotieloos en kwam maar niet tot actie. Uit bed komen lukte wel, maar ik startte mijn dagen met weinig energie. Nu is gebleken dat dit kwam door de bijwerkingen van mijn medicatie. Gelukkig kon ik sinds maart starten met het afbouwen van deze medicatie. En sinds een week of drie (een erg lage dosering inmiddels) ben ik weer de normale Fleur. Dat ging geleidelijk en niet elke dag was meteen een hele goede, met ups en downs dus. Op dit moment voel ik me weer goed en heb ik meer energie. Wel word ik nog steeds snel moe en raak ik behoorlijk rap overprikkeld. Teveel doen op 1 dag lukt daarom nog niet. Wanneer ik niet goed naar mijn lichaam luister en teveel over mijn grenzen heen ga, krijg ik spierpijn in mijn schouders en nek. Rust ik niet voldoende uit, dan gaat die spierpijn over in erge nekpijn en krijg ik vervolgens gigantische hoofdpijn (waar geen paracetamol of ibubrofen iets aan kan veranderen).

De herstelperiode van mijn burn-out verloopt langzaam helaas, maar het gaat wel de goede kant op. Beter alles rustig en goed opbouwen dan weer terugvallen en weer helemaal opnieuw moeten beginnen. Vaak rust ik in de middag even uit in bed, niet door te slapen, maar gewoon ogen dicht en ontspannen. Verder ga ik vroeg naar bed (meestal lig ik er tussen 22:00 en 22:30 in) en lees dan nog even een paar bladzijden in een boek. Rond een uur of 6, 7 word ik weer wakker. Werken zal nog niet gaan, maar ik heb wel de intentie om hier echt naar toe te werken. Eerst zal ik mijn concentratievermogen moeten opbouwen en wanneer dit goed genoeg is en ook mijn conditie is verbeterd, kan ik het traject van re-integratie starten.

Plannen om weer op mezelf te wonen zijn er al een poosje. Mijn vriend en ik zijn opzoek naar een leuke woonruimte om te huren in Utrecht. Het zal echter een plek worden waar we geen geluidsoverlast zullen ervaren en het zal moeten voldoen aan onze overige woonwensen. Ik ben al zo vaak verhuisd in de stad sinds mijn studententijd, ik wil nu graag een plek vinden waar ik langere tijd kan wonen. En ik wil niet te ver buiten het centrum zitten, want ik ben nu eenmaal verliefd op die binnenstad met al z’n prachtige grachten en panden. Jaren heb ik gewoond achter de Bijenkorf aan een schattig binnenhofje en sindsdien wil ik niet meer weg uit hartje centrum (beetje verwend daardoor).

Nu ik me zo open heb gesteld door zo’n persoonlijk verhaal hier op mijn blog te plaatsen, voel ik me best kwetsbaar. Dat lijkt me nogal wiedes, toch? Niet iedereen hoeft natuurlijk te weten over mijn burn-out en de details hierover, maar ik wilde mijn bezoekers, jullie, toch hiervan op de hoogte brengen. Voor mij is het prettig om het even van me af te schrijven en is het goed om zwart op wit te zetten wat er nu is gebeurd in het afgelopen jaar. Misschien ook wel een vorm van therapie te noemen haha 😉

Nu ik beter in mijn vel zit en weer wat meer energie heb, zal ik regelmatiger gaan bloggen. Na dit lange verhaal (hopelijk was het te doen om het uit te lezen), wil ik jullie vragen om een reactie te geven hierop als je dat wilt. Misschien herken je iets in mijn verhaal en wil je daarom reageren. Ook als je er niets van herkend, kun je natuurlijk gewoon een comment achter laten. Ik ben altijd enorm blij met reacties op mijn blogs en krijg daar altijd positieve energie van!

Heel erg bedankt voor het lezen en ik kan zeker zeggen ’tot snel’ in een volgende blogpost!

xoxo Fleur